مدلسازی ساختاری (SEM) مؤلفه های دیپلماسی ورزش در توسعة روابط بین الملل جمهوری اسلامی ایران

هدف از پژوهش حاضر مدلسازی مؤلفه‌های دیپلماسی ورزش در توسعۀ روابط بین‌الملل جمهوری اسلامی ایران بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوۀ گردآوري داده‌ها آميخته از نوع اكتشافي متوالي بود. نمونۀ مورد مطالعه برابر با جامعه و برابر با 325 نفر از متخصصان داخلی و خارجی در زمینۀ دیپلماسی ورزش بودند كه به لحاظ اجرايي يا علمي در حوزۀ روابط ديپلماتيك ورزش صاحب نظر و كرسي ملي و بين‌المللي بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ای 60 سؤالی بود که پس از تحلیل عاملی اکتشافی 59 سؤال آن در 10 مؤلفه (برندینگ و پرستیژ بین‌المللی، توسعۀ فرهنگی، توسعۀ سیاسی، توسعۀ اقتصادی، مبارزه با انزوا و تحریم، برون‌رفت از بعد تاریک، صلح و دوستی، وحدت و همگرایی ملی، تعاملات رسانه‌ای و توسعۀ قدرت هوشمندانه) باقی ماندند. آزمون‌های آلفای کرونباخ و p دیلون گلدشتاین پایایی ابزار و مؤلفه‌های آن را تأیید کردند. علاوه‌بر آن از بین مؤلفه‌های دیپلماسی ورزش، توسعۀ قدرت هوشمندانه بیشترین سهم را در تبیین واریانس مجموعه داشت. از سوی دیگر، روش حداقل مربعات جزیی علاوه‌بر ارائه و تأیید مدل نهایی پژوهش، روایی واگرا و همگرای ابزار مورد استفاده را نیز تأیید کرد.